Praten over zelfmoord mag nooit een taboe zijn

Praten over zelfmoord mag nooit een taboe zijn
- Ach, iedereen heeft het wel eens zwaar. Het gaat vanzelf weer over". Het cliché van nietszeggende troostende woorden is herkenbaar, maar het kan levensgevaarlijk zijn. Het moment van zelfmoord is vaak impulsief, maar er gaat een lange periode aan vooraf waarin zich stress, frustratie en pijn opbouwen, totdat het uiteindelijk als ondraagbaar wordt ervaren. In die periode van opbouw zijn er vaak signalen zichtbaar die naasten zouden kunnen herkennen. Door de opbouw van negatieve gedachten verandert het gedrag, iemand trekt zich terug en komt met uitspraken als: "Zo hoeft het voor mij niet meer", of "Niemand zal me missen". Vraag op dat moment als medemens gewoon echt wat er aan de hand is, doe het niet af met een cliché en luister! Durf dieper op de gevoelens in te gaan, durf te vragen of er zelfmoordgedachten zijn. Durf te opperen om er eens met de huisarts over te praten, maar oordeel niet over het probleem. Voor een volwassene die diep in de financiële problemen zit, gescheiden is en die de kinderen niet meer mag zien kan de wereld vergaan. Voor een tiener waarbij de verkering uitgaat of die gepest wordt kan de wereld vergaan